Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εναρκτήρια εκδήλωση του πρώτου Φεστιβάλ Κυπρολογικής έρευνας, κατά τη διάρκεια της οποίας τιμήθηκε ο θεμελιωτής του ΜΑΜ, κύριος Μίκης Α. Μιχαηλίδης, ο πρωτοπόρος της κυπριακής βιβλιοφιλίας.
Ο κ. Μιχαηλίδης, βραβεύτηκε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, για τη συνεισφορά του στην ανάπτυξη και προώθηση της κυπρολογικής έρευνας
Το Φεστιβάλ, το οποίο διοργανώνεται από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, υπό την Αιγίδα και τη Χορηγία του Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας (ΙδΕΚ) θα συνεχιστεί μέχρι τις 7 Νοεμβρίου με σωρεία εκδηλώσεων.
Διαβάστε την ομιλία του:
“Είναι με βαθιά συγκίνηση που θέλω να απευθύνω μέσα από την καρδιά μου δύο μεγάλα ευχαριστώ στους οργανωτές αυτής της εκδήλωσης. Το πρώτο, για την εξαιρετική ιδέα να οργανώσετε το 1ο Φεστιβάλ Κυπρολογικής Έρευνας. Μια πρωτοβουλία που έλειπε και που ελπίζω να παραμείνει ως θεσμός. Το δεύτερο, για τη μεγάλη τιμή που μου κάνετε, να με τιμήσετε, για τη συνεισφορά μου στην ανάπτυξη της κυπρολογικής έρευνας. Η χαρά και η ικανοποίηση είναι τεράστια να τιμάται κάποιος για το όνειρο του, για το στόχο της ζωής του.
Γεννήθηκα, το 1932 και η ζωή μου, ο τρόπος σκέψης μου, οι στόχοι μου και τα όνειρα μου αναπτύχθηκαν μέσα από τον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ανήσυχο πνεύμα και έντονα δημιουργικός χαρακτήρας, ξεκίνησα από πολύ νεαρή ηλικία να αναλαμβάνω πρωτοβουλίες που έμελλε να γράψουν τη δικιά τους ιστορία στον πολύπαθο τόπο μας.
Το 1952, ιδρύω το Σύλλογο Αποφοίτων Παγκυπρίου Γυμνασίου που αποτέλεσε τα επόμενα χρόνια ένα δραστήριο σύνολο στα πολιτιστικά, πνευματικά και αθλητικά δρώμενα της Λευκωσίας.
Βγαίνοντας, αδικαίωτοι από το έπος της ΕΟΚΑ, μια φλόγα καίει μέσα μου να αγωνιστώ για την ελληνικότητα αυτής της μαρτυρικής νήσου. Ήταν στόχος ζωής για μένα πλέον και έτσι ιδρύω αρχικά το 1972 το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας Κύπρου. Εκπροσώπησα την Κύπρο σε όλα τα σημεία της υφηλίου προωθώντας πάντοτε τον ελληνικό τόπο μου, τα δίκαια του και τον αγώνα του.
Από νεαρή ηλικία ήμουν βιβλιόφιλος και πάντοτε πίστευα στη δύναμη του βιβλίου. Το βιβλίο έλεγα είναι ο πρέσβης του τόπου μας. Το κυπρολογικό βιβλίο πρέπει να μπαίνει στις βιβλιοθήκες και στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου. Να είναι εύκολα προσβάσιμο στις ερευνητικές ομάδες, στους επιστήμονες και στους μελετητές. Μόνο έτσι θα μάθει η οικουμένη γι’ αυτόν τον ελληνικό τόπο, τους αγώνες του, την ιστορία του και τον πολιτισμό του.
Το 1965 ιδρύω με τη γυναίκα μου Θέλμα τον Οίκο των Κυπριακών και Κυπρολογικών Εκδόσεων ΜΑΜ. Η Θέλμα, δεν ήταν μόνο η γυναίκα της ζωής μου και η μητέρα των παιδιών μου Αλέξανδρου και Φρύνης, ήταν το μόνιμο στήριγμά μου, ο άνθρωπος με τον οποίο οραματιζόμαστε τα ίδια πράγματα μέχρις ότου έκλεισε τα μάτια της ένα βράδυ του Μαΐου του 2015.Το κίνητρο μας δεν ήταν ποτέ η εμπορική επιτυχία. Το κίνητρο μας ήταν εξ αρχής και πάντοτε να διαδώσουμε και να προωθήσουμε σε ολόκληρο τον κόσμο το κυπρολογικό βιβλίο.
Αρχίσαμε δειλά-δειλά το 1965 από το υπόγειο του σπιτιού μας στους Άγιους Ομολογητές, μέχρι το 1984 που γίνεται το πρώτο βήμα με δικό μας βιβλιοπωλείο στη Λαϊκή Γειτονιά (στην Αριστοκύπρου). Σε ένα χώρο 10 τ.μ. ξεκίνησε και έγινε παγκόσμια γνωστό το βιβλιοπωλείο ΜΑΜ. Πολύς κόσμος μάλιστα αναφέρεται σε μένα ως ο Μιχαηλίδης ο ΜΑΜ.
Το όνομα του βιβλιοπωλείου προερχόταν από τα αρχικά του ονόματος μου (Μιχαήλ Α. Μιχαηλίδης) και παρά το οφθαλμοφανές αποτελούσε πάντοτε αντικείμενο αποριών. Θυμάμαι κάποτε ένας φίλος μου είπε: «Ξέρω τι σημαίνει ΜΑΜ;». Τι; Τον ρώτησα. Άνοιξη, μου απάντησε αφήνοντας με μια έντονη απορία. Πώς το σκέφτηκες τον ρώτησα. Μα είναι απλό μου λέει: Μάρτιος-Απρίλιος-Μάιος!
Από τον πρώτο καιρό της ίδρυσης του ΜΑΜ, έβαλα στόχο την εξωστρέφεια. Πρέπει να προωθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις το κυπρολογικό βιβλίο διεθνώς. Ξεκίνησα να μετέχω σε διεθνείς εκθέσεις βιβλίου και να αντιπροσωπεύω την βιβλιογραφικά άγνωστη μέχρι τότε Κύπρο. Η επικέντρωση μου όμως ήταν άλλη. Η επιστήμη, η έρευνα. Άρχισα να προσεγγίζω ένα-ένα τα μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού και να στέλνω καταλόγους με κυπρολογικά βιβλία, να τους ενημερώνω για νέες εκδόσεις και να τους εφοδιάζω δειλά-δειλά με εκδόσεις. Ο ΜΑΜ άρχισε να γίνεται γνωστός και να συζητείται ανάμεσα στους καθηγητές και τους ερευνητές, αρχικά των τμημάτων ελληνικών σπουδών, αλλά στη συνέχεια της αρχαιολογίας, της ιστορίας, των πολιτικών επιστημών κατακτώντας σιγά-σιγά όλα τα επιστημονικά πεδία και τροφοδοτώντας, ανά το παγκόσμιο με κυπριακές και κυπρολογικές εκδόσεις. Στη συνέχεια κατακτήσαμε τις βιβλιοθήκες. Λέμε σήμερα με περηφάνεια ότι δεν υπάρχει μεγάλη δημόσια βιβλιοθήκη ή βιβλιοθήκη πανεπιστημίου που να μην την εφοδιάζουμε με κυπριακές και κυπρολογικές εκδόσεις.
Πρόσφατα, ένας συνδικαλιστής της αριστεράς πλησίασε το γιο μου σε μια εκδήλωση και του είπε να μου δώσει τις θερμές του ευχαριστίες. Είχε πάει ταξίδι στις ΗΠΑ και επισκέφθηκε τη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, στη Βοστώνη και εκεί βρήκε το βιβλίο του που πρόσφατα εξέδωσε με κολλημένο στις πρώτες σελίδες ένα μικρό αυτοκόλλητο που έγραφε ΜΑΜ Ο Οίκος των Κυπριακών & Κυπρολογικών Εκδόσεων. Παρότι είχα πάντοτε έντονες απόψεις ποτέ δεν έκανα διάκριση σε ένα συγγραφέα, σε ένα δημιουργό. Πάντοτε με το ίδιο σθένος και την ίδια αγάπη προωθούσα όλα τα έργα ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις του συγγραφέα. Πίστευα και πιστεύω ότι ο επιστήμονας, ο ερευνητής πρέπει να μελετά όλες τις απόψεις και αφού αποκτήσει σφαιρική εικόνα να καταλήγει και να τεκμηριώνει τα συμπεράσματα και τις θέσεις του.
Η δραστηριότητα μας ήταν τέτοια που η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και η Βρετανική βιβλιοθήκη, δύο από τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του κόσμου μας είχαν αναθέσει εν λευκώ να τους τροφοδοτούμε με κυπριακές και κυπρολογικές εκδόσεις που θα κρίναμε εμείς κατάλληλες. Τέτοια ήταν η επιτυχία μας που μετά από κάποιο διάστημα μας ζήτησαν αν μπορούσαμε να καλύψουμε με τον ίδιο τρόπο και τις Ελλαδικές εκδόσεις.
Το 1998, παίρνουμε την απόφαση να ανοίξουμε βιβλιοπωλείο και στην Αθήνα, στη Στοά του Βιβλίου. Ήταν ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα που κακώς βασίστηκε και σε υποσχέσεις ανθρώπων ότι θα στήριζαν την προσπάθεια μας αυτή. Η προσπάθεια αυτή μας πήρε πίσω οικονομικά γεγονός που επηρέασε την συνολική μας δραστηριότητα.
Εντωμεταξύ, είχαμε μετακινηθεί από τη Λαϊκή Γειτονιά στην Κ. Παλαιολόγου σε ένα πιο ευρύχωρο κατάστημα. Ένας χώρος που αποτελούσε σημείο αναφοράς αλλά και συνάντησης των Κυπρίων ανθρώπων του πνεύματος. Ένας χώρος που έλαμπε από την καλοσύνη και την εξυπηρέτηση της Θέλμας. Πολλές φορές ερχόντουσαν φοιτητές για τις διατριβές τους και διάλεγαν με τη βοήθεια μας βιβλία τα οποία ήθελαν να μελετήσουν. Πολλές φορές ανάμεσα στα βιβλία που εντόπιζαν ήταν και σπάνια, εξαντλημένα πολύ ακριβά βιβλία τα οποία δεν μπορούσαν να αγοράσουν. Η Θέλμα τους παρότρυνε να καθίσουν στο μικρό σαλονάκι που υπήρχε στο μπροστινό μέρος του βιβλιοπωλείου και να βάλουν χαρτάκια σημάδι για τις σελίδες που τους ενδιέφεραν. Και μετά τους φωτοτυπούσε τις σελίδες και τους τις έδινε. Έγνοια μας ήταν πάντα να προχωρήσουν τα παιδιά με την έρευνα τους να ολοκληρώσουν τις διατριβές τους και να κτίσουν το δικό τους λιθαράκι με το δικό τους σύγγραμμα τον πλούτο του κυπριακού και κυπρολογικού βιβλίου.
Όλα αυτά μέχρι το 2015 που έφυγε η Θέλμα. Σήμερα είμαι στα 87 μου χρόνια, κουρασμένος, αδικημένος αλλά πανευτυχής που μπορέσαμε το όνειρό μας να το μεταλαμπαδεύσουμε. Για μένα και τη Θέλμα αποτελεί μεγάλη ικανοποίηση το να οργανώνεται σήμερα το 1ο Φεστιβάλ Κυπρολογικής Έρευνας.
Σας ευχαριστώ και πάλι μέσα από την καρδιά μου.“
